Werkgroep Buitenveldert / A.J.Ernststraat 112, Amsterdam: 41e verslag – ma.31.08.09: 11 deelnemers.

Opening bijeenkomst: 20 uur; de gespreksleider heet de aanwezigen welkom en meldt dat de eerste penningmeester vanwege persoonlijke redenen afwezig is en hij bovendien zijn functie ter beschikking heeft gesteld, waaraan kan worden toegevoegd dat de betreffende werkzaamheden in ieder geval voorlopig zullen worden vervuld door de tweede penningmeester, die zich hiertoe bereid heeft verklaard en bovendien al eerder als zodanig was ingewerkt, zodat de overgang geen onoverkomelijke problemen oplevert. Voor haar bereidheid aldus zorg te dragen voor de wenselijke continuiteit van de financieele portefeuille wordt zij van harte dank gezegd.

Bepaling gespreksonderwerp: gevraagd naar suggesties ter bepaling van het gespreksonderwerp doet A het volgende voorstel:

Ik kom nu al een aantal jaren hier op de groep. Zo af en aan. Dat wil zeggen, ik ben hier al een hele tijd niet geweest. Maar ik ben nu wel weer teruggekomen. En dat doe ik niet voor niks: ik wil echt graag de kwaliteit van mijn bestaan verbeteren. En dan hoor ik hier dat ik moet stoppen met mijn verslaving. Bij mij gaat het dan in de eerste plaats om het roken van ‘stickies’. Dat belemmert mij inderdaad in mijn energie en mijn doen en laten. Ik bedoel maar: het betreft zeker een verslaving maar het stoppen daarvan is op zichzelf nou ook weer geen kwestie van leven of dood. Hooguit betekent het dat de kwaliteit van mijn bestaan absoluut minder is dan ik zonder die verslaving zou kunnen bereiken. Kortom, ik kom niet in een acute/levensbedreigende crisis, en blijf zo’n beetje onder de maat door-emmeren, zonder glans, zonder glorie, vrij dof, steeds meer eenzaam, dus alle reden om dat echt aan te pakken, maar dan merk ik dat ook mijn energie om die stap te nemen weggelekt lijkt te zijn.

Uit de reacties blijkt dat de aanwezigen ieder voor zich de behoefte en bereidheid voelen zich weer rekenschap te geven van het moment en de persoonlijke omstandigheden die indertijd hebben geleid tot het noodzakelijke inzicht en besef van de eigen situatie, welke nodig zijn om te komen tot het proces ter ontmaskering en ontmanteling van ieders eigen persoonlijke verslaving: dat vereist namelijk telkens weer ingrijpende en ook in de tijd permanente, fundamentele gedragsveranderingen. Kortom, ‘gewoon’ een kwestie van geduld, acceptatie en doorzettingsvermogen en dat kan slechts nadat er sprake is van: ‘kiezen om te kappen’..
Continue reading…